Στη Μπισκοτία αδερφές μου....στη Μπισκοτία!

Τι άλλο θα μπορούσε να αφορά η πρώτη ανάρτηση, παρά την ιστορία για το πώς ανακαλύφθηκε η πόλη της Μπισκοτίας.....

Πριν από περίπου δύο χρόνια, η νεράιδα Μελίνα (4 ετών τοότε) έβλεπε αρκετούς εφιάλτες. Στην προσπάθεια μου να τους περιορίσω σκέφτηκα να της πω ότι μπορεί να ορίσει μόνη της ποιό όνειρο θέλει να δει...και έτσι να μη ξαναδεί εφιάλτη.

Στο βραδινό τελετουργικό λοιπόν, μετά το παραμύθι, προσευχούλα, αγκαλίτσες και φιλάκια, προστέθηκε και το 'Τι όνειρο διαλέγεις να δεις'. Δεν έκλεινε το μάτι της αν δεν διάλεγε τι θα δει και φυσικά αν δεν έλεγα και τη δική μου επιλογή! Έτσι ξορκίζαμε το κακό, και ομολογώ ότι είχε αποδώσει σε ικανοποιητικό βαθμό.

Κάθε βράδυ όμως έπρεπε να κατεβάζει νέες ιδέες το μυαλό μας.... πόσες φορές να δείς ότι είσαι πριγκίπισσα και χορεύεις με το πλουμιστό σου φόρεμα....  και οι πριγκίπισσες βαριούνται! Η Μελίνα λοιπόν  άρχισε να πλάθει μια φανταστική πόλη.... μία πόλη που ζούνε απλοί άνθρωποι, αλλά και πραγματικές νεράιδες. Μία πόλη στην οποία όποτε βρέχει, η βροχή είναι από καραμέλες. Την ονόμασε Μπισκοτία, επειδή τα σπίτια είπε οτι είναι από μπισκότα, και διάλεγε να ζεί εκεί τα όνειρα της κάθε βράδυ. Εκεί έχει για κατοικίδιο έναν άσπρο φτερωτό μονόκερο που την πηγαίνει καθημερινά βόλτες, ειδικά όταν χαλάει ο καιρός και βρέχει, ώστε να μπουκώνονται καραμέλες.

Καλωσορίσατε στη Μπισκοτία, στη πόλη των ονείρων μας, στη πόλη της Μελίνας μας, μιας νεράιδας που ομορφαίνει τη ζωή μας εδώ και 6 χρόνια και που πολλάκις έχει κάνει τον άντρα μου και εμένα να φωνάζουμε ρυθμικά και πορωμένα 'ΜΕΛΙΝΑ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΜΕ '....