Για την Κυριακή που μας πέρασε είχαμε κανονίσει θέατρο
και μάλιστα με πολύ καλή παρέα! Η φίλη μου η Ν. μαζί με τον γιό της τον Π.
ήρθανε μαζί μας και περάσαμε τέλεια! Με την Ν. γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια είναι
χρυσό κορίτσι και έτυχε τα μεγάλα μας παιδιά να έχουνε μόλις 15 μέρες διαφορά,
οπότε κάθε φορά που κανονίζουμε κάτι περνάμε καλά και οι μικροί, αλλά και οι
μεγάλοι, πράγμα πολύ σημαντικό και καθόλου δεδομένο!
Το θέατρο του Νέου Κόσμου, κάθε Κυριακή στις 12 ανεβάζει
την παράσταση ‘Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΩΝ 7 ΚΑΚΤΩΝ’ του Ευγένιου Τριβιζά. Το κείμενο δε το
γνωρίζαμε καθόλου μιας και παρουσιάζετε εκεί για πρώτη φορά. Όπως μας ενημέρωσε
η υπεύθυνη, τα τελευταία 14 χρόνια πραγματοποιείτε η δράση του θεάτρου αλληλεγγύης
για παιδιά, πηγαίνουνε δηλαδή και παίζουνε την παράσταση αυτή σε νοσοκομεία, σε
ορφανοτροφεία, σε καταυλισμούς εντελώς δωρεάν και δίνουνε και μία παράσταση την
εβδομάδα στο θέατρο όπου και πάλι όμως το εισιτήριο είναι προαιρετικό, αν
θέλεις διαθέτεις τα 5 ευρώ που κοστίζει
το εισιτήριο, αν δεν έχεις απλώς μπαίνεις και παρακολουθείς την παράσταση.
Μας άρεσε πολύ η παράσταση. Οι ηθοποιοί ήταν και οι
τρείς εξαιρετικοί και η ιστορία ιδιαιτέρως καλή, αλλά όχι αυτό που περιμένει
κάποιος (χμμμ εγώ δηλαδή!) όταν ξέρει ότι θα δει Τριβιζά. Κάτι έλειπε από την
ιστορία, σα να μην είχανε όλα τα κεφάλαια του χειρόγραφου…. τι να πω…. Για να καταλάβετε, η κοπέλα που μας μίλησε στην αρχή μας είπε γελώντας οτι όταν βγούμε απο την παράσταση θα μας ρωτήσει εάν καταλάβαμε γιατί την ονομάσανε έτσι. Λοιπόν δεν καταλάβαμε! Καταλήξαμε στο οτι δεν θα ήξεραν
πώς να το τιτλοφορήσουνε και του δώσανε κάτι τελείως άσχετο, ο κλέφτης των 7 κάκτων ήτανε ένας τύπος που εμφανίστηκε για 30 δευτερόλεπτα στη σκηνή, αυτό μόνο!
Οπωσδήποτε υστερούσε σε σκηνικά, κάτι αναμενόμενο όμως λόγω του ότι θέλουνε τα
σκηνικά να μεταφέρονται και λογικά δεν θα μπορούσανε να επενδύσουνε χρηματικά,
αλλά επειδή οι ερμηνείες ήταν πραγματικά τόσο μα τόσο καλές, χαιρόσουνα αυτό
που έβλεπες και υπερκάλυπτε το φτωχό σκηνικό.
Το μήνυμα που ήθελε να περάσει η παράσταση ήτανε ότι ακόμα
και οι χαμηλών τόνων άνθρωποι, οι οποίοι συνηθίζουνε να ακολουθούν τις γνώμες
άλλων διότι δεν τα πάνε καλά με το να λένε ΟΧΙ, ακόμα και εκείνοι που δεν είναι
τρομερά δεξιοτέχνες, αν δεν τα παρατήσουνε, αν προσπαθήσουνε ξανά και ξανά και
δουλέψουνε σκληρά θα επιτύχουν το στόχο τους!
Τα παιδιά γελάσανε πολύ, και οι μεγάλοι όμως διασκεδάσαμε.
Η Μελίνα το βαθμολόγησε με 10 (ναι και εγώ αναρωτιέμαι αν θα βάλει ποτέ κάποιον
άλλο αριθμό!), και εγώ θα του δώσω ένα 9 για τις φοβερές ερμηνείες, για το
ελλιπές αλλά καλό στόρυ, για την φιλανθρωπική δράση του και για το πολύ οικονομικό
εισιτήριο του!
